Το τελευταίο μας ταξίδι στη Λακωνία, έφερε στο νου αυτές τις τόσο ωραίες αναμνήσεις, από εκείνες που κάποιοι/ες έχουμε από την παιδική μας ηλικία. Με το που τελειώσαμε τις δουλειές μας στο Γεράκι και τη Σκάλα Λακωνίας για τη φετινή σοδειά με το ελαιόλαδο, αποφασίσαμε να κάνουμε ένα μικρό διάλειμμα στο ήσυχο, σαγηνευτικό Γύθειο. Εκεί νοικιάσαμε ένα μικρό δωμάτιο με ένα πανέμορφο μπαλκόνι στο λόφο του Ακούμαρου, με θέα τον λακωνικό κόλπο. Αμέσως ξεκινήσαμε τις βόλτες από το Γύθειο μέχρι την παραλία του Μαυροβουνίου και ξανά πίσω στο Γύθειο. Κατά τη διάρκεια των περιπάτων μας, δεν χάσαμε την ευκαιρία να επισκεφτούμε διάφορα μικρομάγαζα της κωμόπολης. Σταματήσαμε σε ένα από αυτά κοντά στο ΚΤΕΛ Γυθείου, που πουλούσε λαχανικά και διάφορα άλλα τοπικά προϊόντα. Εκεί έπεσε το μάτι σε μια μικρή ταμπελίτσα που στεκόταν σε μια γωνία του μαγαζιού που διαφήμιζε αυγά τοπικής παραγωγής. Αμέσως ξύπνησε η ανάμνηση από εκείνα τα πρωινά που η γιαγιά μαγείρευε στο σπίτι. Πάντα ήθελε να ξυπνάει πρώτη από όλους/ες για να έχει την ευκαιρία να μας ξυπνήσει και εμάς, με τις καλύτερες μυρωδιές, όπως εκείνη από το φρέσκο ελαιόλαδο που τσιτσίριζε στο τηγάνι, αλλά και τις μυρωδιές από άλλα καλούδια της μεσογειακής κουζίνας. Έτσι ακριβώς νιώσαμε όταν φτιάξαμε το επόμενο πρωινό μια απλή ομελέτα με τα αυγά που αγοράσαμε σε εκείνο το μικρομάγαζο, με το φρέσκο ελαιόλαδο της φετινής μας σοδειάς και την φρέσκια ρίγανη από τον κοκκινόβραχο (που μαζέψαμε μόνοι/ες μας στη Σκάλα Λακωνίας.